Recenzja

Blade Runner: 2019 #01 [recenzja]

Tomasz Kleszcz recenzuje Blade Runner: 2019

BladeRunner 2019 to komiks bazujący na świecie stworzonym w kultowym filmie, ale niemającym z nim nic poza tym wspólnego. Nie tylko w treści, ale i w jakości.

Młoda policjantka jest łowcą. Najlepszym. Znającym ulicę. I skrywającym pewien sekret. Przyjdzie jej zmierzyć się z nową [a jakże] generacją Nexusów oraz błyskotliwym i złowieszczym doktorem. Ta banalna koncepcja prawdopodobnie byłaby spokojnie do obronienia, ostatecznie ciężko w nieskończoność wymyślać przełomowe historie. Ale wymagałaby lepszego scenariusza, a ten wydaje się raczej prosty, zachowawczy i co najwyżej poprawny technicznie. Niczym nie zaskakuje, niczym nie zachwyca, niczym nie razi.

Długo wstrzymywałem się z oceną komiksu. Bardzo cenię sobie oba filmy osadzone w świecie Łowców, korporacji Tyrella i antków. Mają niepowtarzalny klimat, nie są banalne i nie są zrobione po to, żeby zadowolić jak największą publikę. Ale oczywiście komiks to zupełnie inne narzędzie. Starałem się więc widzieć omawianą pozycję w postaci filmu, który odtwarzałem w głowie. Powstrzymywałem się z oceną, żeby była sprawiedliwa. Pozbawiona uprzedzeń. W zasadzie do chwili, w której Ash odnajduje Cleo tuż przed wylotem na Arcadię [no comment]. Dzieje się to dobrze za połową albumu. Wmawiałem sobie, że scenariuszowi trzeba dać szansę, bo jeszcze wciąż jest miejsce. Że postaci jeszcze będą miały okazję stać się bardziej przekonujące. Że wyjdzie na jaw jakieś drugie dno, jakąś większą całość... Nic z tych rzeczy nie nastąpiło.

Blade Runner 2019 to przeciętniak żerujący na kultowej marce. Ale poza wykorzystaniem dosłownie kilku kluczowych motywów prawie nie ma nic wspólnego z filmami, a już ciężko byłoby znaleźć cokolwiek wspólnego z nowelą Dicka, która to wszystko rozpoczęła... Całość przypomina raczej towar klasy b, gdzie znikąd pojawia się twardziel, który następnie bez większych problemów robi rozwałkę, żeby na końcu odejść w stronę zachodzącego słońca. Różnica jest taka, że tutaj twardzielem jest młodziutka (kiedy narobiła sobie aż tak rozległych kontaktów w podziemnym światku??) Ash, która jest całkowicie nieprzekonująca. Pewnie, gdzieś pomiędzy głównymi wątkami scenarzysta przemyca kilka retrospekcji rzucających więcej światła na postać głównej bohaterki, ale sprawia to wrażenie jakiejś sztampowości. Komiks jest długi, żeby nie było nudno, pojawiają się oczywiście różne postaci. Jedną z nich jest Hythe, kolejna łowczyni, znacznie brutalniejsza. Być może to kwestia ilustracji, ale w pewnym momencie, kiedy dwie młode kobiety naparzają ze swoich wielkich giwer do replikantów, którzy mieli być prawdziwymi badass, zaczyna to wszystko wyglądać ryzykownie... A kiedy Ash odwiedza jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków w historii popkultury, gdzie... Zresztą, nie będę spojlerowal. W każdym razie wtedy to już jest kicz. Od tej chwili im dalej, tym gorzej... Końcówki nawet nie będę komentował. To żart z czytelnika, który poświęcił dwie godziny czasu i sporo środków na ten album.

Ilustracje są poprawne. Rysownik ma dość nijaki styl, ale stara się, prace są szczegółowe i w czytelny sposób oddają akcje. Niemniej jeśli sięgam po komiks z logo BladeRunnera, chciałbym doznać czegoś więcej. Czegokolwiek. Zwłaszcza że w przeciwieństwie do np. Star Wars BladeRunner nie został jeszcze wyeksploatowany w nieskończonej ilości pozycji na wszelkie możliwe platformy. Nie został tak totalnie rozwodniony. Być może oczekiwania były zbyt wysokie.

Opublikowano: 2021-11-25

Blade Runner: 2019

Scenariusz: Mike Johnson, Michael Green
Rysunki: Andres Guinaldo
Wydanie: I
Data wydania: Październik 2021
Seria: Blade Runner
Tłumaczenie: Maria Jaszczurowska
Druk: kolor
Oprawa: twarda
Format: 17x26 cm
Stron: 344
Cena: 99,99 zł
Wydawnictwo: Egmont
ISBN: 9788328150089

WASZA OCENA

Brak głosów...

TWOJA OCENA

Zagłosuj!